Clara

Toen mijn ontslag in 2013 een feit werd, was ik op zoek naar een outplacementbegeleider. Iemand noemde me de naam van Frank. Een van mijn eerste vragen aan hem was: heb je een groot netwerk? Daarop reageerde hij niet direct. Al pratend kwam aan de orde of je na het verlies van een baan meteen in een andere moet rollen. Misschien is het juist een mooi moment om stil te staan en jezelf vragen te stellen over wat, waarom, waarheen, hoe; dus de diepte in te gaan, i.p.v. door te hollen. De training De Duik kwam ter sprake en na thuis hierop gegoogled te hebben, voelde ik dat ik dit moest doen. In 2013 heb ik De Duik en De diepe Duik gedaan. Het was fantastisch! Wat een ervaringen, m.n. op gevoels- en bewustzijnsvlak, in een ongelofelijk respectvolle, en veilige omgeving; een omgeving, waarin je mild en geduldig de kans krijgt om je fantastisch redenerende hoofd even te laten voor wat het is, en in je lijf en je gevoelens te duiken. Verleden krijgt een plek, maar het gaat vooral om het Nu. Je mag deze kans grijpen, het moet niet. Hierna hebben Frank en ik, in wisselende frequentie (in vrijheid), contact gehouden. Mijn ervaring is dat Frank in staat is om, geïllustreerd met eigen ervaringen, en dus zonder zich op te stellen als ‘meerdere’, met je mee te kijken naar de golven, die zich in je leven aandienen. Golven lijken je te overspoelen. Beelden die je over jezelf hebt, of dingen die je overkomen in je leven, lijken je leven te bepalen. Als je echter, stap voor stap ontdekt en je bewust wordt, dat het gaat om gevoelens die komen en gaan, kun je, opnieuw stap voor stap, ontdekken dat je je niet (meer) hoeft te identificeren met die gevoelens. Als ze gezien en gevoeld zijn, vragen ze onbewust steeds minder aandacht. Dit geeft me, gaandeweg, meer keuzevrijheid en mogelijkheid om telkens opnieuw naar het Nu terug te keren. Frank, mijn oprechte dank hiervoor!

Clara